“Passion is the bridge that takes you from pain to change” Frida Kahlo
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ:
Ο κάθε πόνος μπορεί να οφείλεται σε ένα ή σε συνδυασμό των παρακάτω:
- Περιφερικής οργανικής αιτιολογίας(nociceptive pain) πόνος- περιφερικοί νευρικοί υποδοχείς που αντιλαμβάνονται βλάβη στους ιστούς(τενοντίτιδα, θλάση,ρήξη,αρθρίτιδα,δισκοπάθεια). Αποτελεί την συχνότερη αιτία οξέος πόνου και την πιο άμεσα και εύκολα θεραπεύσιμη από όλες τις κατηγορίες. Με απλά λόγια οποιαδήποτε οργανική βλάβη αρχικά εκδηλώνεται με αυτή τη μορφή του πόνου, και οι περισσότερες ιατρικές επεμβάσεις είτε χειρουργικές, είτε φυσικοθεραπευτικές ,είτε η πλειονότητα των φαρμακευτικών, στοχεύουν στην ύφεση αυτής της μορφής πόνου, είτε θεραπεύοντας τη βλάβη στους ιστούς, είτε μειώνοντας την ένταση που αντιδρά ο οργανισμός μας στη βλάβη(τους διαβιβαστές της φλεγμονής).
- Νευροπαθητικός πόνος- βλάβη περιφερικού/κεντρικού νευρικού συστήματος(Νευραλγία Τριδύμου, Χρόνιοι πόνοι). Στη συγκεκριμένη μορφή πόνου τα πράγματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα. Όταν ένα ερέθισμα που προκαλεί πόνο γίνει χρόνιο, το νευρικό σύστημα αναδιαμορφώνεται με αποτέλεσμα να αλλάζει την ίδια του τη δομή. Αν φανταστούμε το νευρικό σύστημα σαν ένα υπολογιστή έχει προκληθεί βλάβη στα καλώδια(σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών και νευρικών σωμάτων) αλλά κυρίως σε επίπεδο επεξεργαστή(στις διάφορες δομές που “φιλτράρουν” και διαμορφώνουν το αίσθημα του πόνου σε ατομικό επίπεδο). Η θεραπεία εδώ είναι κατά βάση φαρμακευτική με νευροτροποποιητική ειδική φαρμακευτική αγωγή που έχει ως στόχο την αποκατάσταση της ισορροπίας σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών.
- Συναισθηματική/Ψυχολογική/Κοινωνική/Γνωστική συνεισφορά στον Πόνο(Ψυχογενείς Πόνοι,Υπεραλγησία,Άγχος,Κατάθλιψη). Ίσως η πιο σημαντική πτυχή οποιασδήποτε αιτιολογίας χρόνιου πόνου και η πιο παραμελημένη και δυσθεράπευτη από όλες. Σε αυτή την πτυχή του πόνου όπως γίνεται κατανοητό η προσέγγιση είναι πολυπαραγοντική και δεν εξαρτάται κατά βάση από τους ιατρούς. Όπως κάθε γεγονός που μας συμβαίνει σε ατομικό επίπεδο επηρεάζεται από το κοινωνικοπολιτικό(Εξωγενής παράγοντες) και συναισθηματικόψυχολογικό πλαίσιο(ενδογενής παράγοντες), έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον πόνο. Παρά το συγκεκριμένο γεγονός θα πρέπει πάντοτε να δίνουμε μια κατεύθυνση στον ασθενής μας, με γνώμονα την ολιστική προσέγγιση του και την οριστική θεραπεία του.
Αναλύοντας περισσότερο την πρώτη κατηγορία του πόνου που αναφέρθηκε,ως αίτια περιφερικού πόνου στο ανθρώπινο σώμα έχουμε:
- Δέρμα/υποδόριο/αγγεία (Λοιπές ειδικότητες).
- Νεύρα (Λοιπές ειδικότητες).
- Συνδέσμους/Τένοντες/Οστά/Αρθρώσεις (Ορθοπαιδικη Χειρουργική).
- Μύες και Περιτονίες (Συνδρομα Μυοπεριτονιακού Πόνου).
- Κοίλα και Συμπαγή όργανα (Λοιπές ειδικότητες).
Οταν πάσχει κάτι από τα παραπάνω μπορούμε να παρέμβουμε ως Ορθοπαιδικοί(ή αναλόγως του αιτίου Ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων) διορθώνοντας το αίτιο οργανικής βλάβης που στέλνει το σήμα του Πόνου μέσω των νευρικών υποδοχέων. Αυτό καθίσταται εφικτό μέσω Χειρουργικής Αποκατάστασης/Αντικατάστασης/Ανακατασκευής των Ιστών, μέσω έγχυσης ουσιών,φυσικοθεραπευτικών μέτρων, τοπικής και συστηματικής φαρμακευτικής αγωγής.
Για την τροποποίηση του Νευροπαθητικού Πόνου και του Ψυχολογικού μέρους χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση που ξεφεύγει το συγκεκριμένου άρθρου.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι κάθε μορφή πόνου είναι διαφορετική και χρήζει πολύ προσεκτικής προσέγγισης και μελέτης ώστε να βρούμε αποτελεσματική αντιμετώπιση.
